تا دم لحد

بی حد و عدد

یا علی مدد

علی را چه بنامم؟

علی را چه بخوانم؟

ندانم ندانم
ثنایش نتوانم نتوانم

علی دست خدا بود

علی مست خدابود
علی را چه بنامم؟

علی را چه بخوانم؟

ندانم ندانم
ثنایش نتوانم نتوانم

خدا خواست که خود را بنماید.

درجنت خود را برخ مابگشاید.

علی را بهمه خلق نشان داد.

علی رهبر مردان صفا بود

علی آینه ی پاک خدا بود.

علی را چه بنامم؟

علی را چه بخوانم؟

ندانم ندانم

ثنایش نتوانم نتوانم

علی گرچه خدا نیست

ولیکن زخدا نیز جدا نیست

برو سوی علی تا که وفا را بشناسی

ببر نامه علی تا که صفارا بشناسی.

اگر آینه خواهی که به بینی رخ حق را

علی را بنگر تا که خدا را بشناسی.

چه گویم سخن از او؟ که نگنجد به بیانم

ندانم که سخن را به چه وادی بکشانم؟

نــــــــدانــــــــــم نـــــــــدانــــــــــــم

ثـــنـــایـــش نـــتـــوانـــم نـــتـــوانـــم

عــلــی مــرد حــقــیــقــت عــلــی شــاه طـریـقـت

علی مرهم دلهای خراب است


ره کوی علی راه صواب است

علی را چه بنامم؟

علی را چه بخوانم؟

ندانم ندانم

ثــنــایــش نــتــوانــم نــتــوانــم

شعر ترکی در شان و جلالت امیرالمؤمنین علی (علیه السلام)

من علی مرتضایم

من علی المرتضایم یار پیغمبر منم

حضرت ختم رسل تعیین ایدن رهبر منم

سائله بذل ایلین طاعتده انگشتر منم

همسر و همسنگر صدیقه ی اطهر منم

کشتی اسلام احمددور اونا لنگر منم

غصب اولوب حقیم وگرنه صاحب منبرمنم

فاتح جنگ حنین و خندق و خیبرمنم

جنگ خیبرده اولان شایسته نام آور منم

قلعه نی فتح ایلیوب مرحب بولن حیدر منم

شاعر: ابوالفضل فرهنگی

یاد باد آن روزگاران ، دست یاران می گرفت

ساقی کوثر «علی» دست غریبان می گرفت

از وجود و جود تو الله اکبر، یاعلی

شیعه روزی صد هزاران درس قرآنمی گرفت

« لا فتی الا علی لا سیف الا ذولفقار»

یاعلیگویا فتّوت از تو فرمان می گرفت

گر تو بودی یا علی حقّا به یمن بودنت

این جهان از هیبتت رنگ گلستان می گرفت

مطمئنآ نخل نخلستان کوفه یا علی

در رکاب عدل تو بوی بهاران می گرفت

شیر در شب گرید و مولای من در نیمه شب

از همین یک نکته انسان راه ایمان می گرفت

کوفیان را ضربتی از ابن جهلی تا ابد

شیر و خرما ، نانِ جو ، از ما یتیمان می گرفت

ای شهید از عدل خود انصاف ده بر آسمان

کآسمان از خجلتت در چاه باران می گرفت

بی تو مولا من به چشم خویشتن دیدم ، بسی

کاروان بی ساربان راه بیابان می گرفت

والیان و حاکمان را بعد تو مولای من

ظلمت شب روز و شب جا پای احسان می گرفت

جاء باطل ، جاء باطل ، جاء باطل « یا علی»

این نمایش بعد تو گویی که اکران می گرفت

به جز از علی نباشد به جهان گره‌گشایی ****
 

طلب مدد از او کن چو رسد غم و بلایی 
 

چو به کار خویش مانی در رحمت علی زن ****

به جز او به زخم دل‌ها ننهد کسی دوایی 

ز ولای او بزن دم که رها شوی ز هر غم ****

سر کوی او مکان کن بنگر که در کجایی 

بشناختم خدا را چو شناختم علی را ****

به خدا نبرده‌ای پی اگر از علی جدایی 

علی ای حقیقت حق علی ای ولی مطلق ****

تو جمال کبریایی تو حقیقت خدایی 

نظری ز لطف و رحمت به من شکسته دل کن ****

تو که یار دردمندی تو که یار بینوایی 

همه عمر همچو "مجنون" طلب مدد از او کن ****

که به جز علی نباشد به جهان گره‌گشایی 

على را وصف، در باور نیاید
زبان هرگز ز وصفش بر نیاید
على ترکیبى از زیباترینهاست
على تلفیقى از شیواتر ینهاست
على راز شگفت روز آغاز
على روح سبکبالى و پرواز
زبان عشق را گویاترین بود
طریق درد را پویاترین بود
دل دریایى‏اش دریاى خون بود
ضمیرش چون شهادت لاله‏گون بود
صداقت از وجودش رشک مى‏برد
اصالت از حشورش غبطه مى‏خورد
صلابت ذره‏اى از همتش بود
شجاعت در کمند هیبتش بود
سلاست در زبانش موج مى‏زد
کلامش تکیه را بر اوج مى‏زد
غبار عشق، خاک کوى او بود
عبیر و مشک، مست از بوى او بود
على با درد غربت آشنا بود
على تنهاترین مرد خدا بود
على در آستین دست خدا داشت
قدم در آستان کبریا داشت‏
نواى عشق از ناى على بود
اذان سرخ، آواى على بود
شهادت از وجودش آبرو یافت
شهادت هر چه را دارد از او یافت‏
على سوز و گدازى جاودانه است
على راز و نیازى عاشقانه است
تپش در سینه‏اش حرفى دگر داشت
حدیث خوردن خون جگر داشت
شگفتا! عشق از او وام گیرد
محبت آید و الهام گیرد
تلاطم پیش پایش سخت آرام
تداوم در حضورش بى سرانجام
توان در پیش پایش ناتوان است‏
فصاحت در حضورش بى زبان است
خطر مى‏لرزد از تکرار نامش
سفر گم مى‏شود در نیم گامش‏
یورش از ذوالفقارش بیم دارد
تهاجم صحبت از تسلیم دارد
کفش خونین‏ترین گل پینه را داشت
ضمیرش صافى آیینه را داشت
من او را دیده‏ام در بى کرآنه
فراتر از تمام کهکشانها
من او را دیده‏ام آن سوى بودن
فراز لحظه ناب سرودن
من او را دیده‏ام در فصل مهتاب
درون خانه مهتابى آب
على را از گل «لا»«آفریدند
براى عشق، مولا آفریدند
سخن هر چند گویم ناتمام است
سخن در حد او سوداى خام است
ز دریا قطره آوردن هنر نیست
زبانم را توانى بیشتر نیست
ولى تا با سخن گردد دلم جفت
بگویم آنچه آن شوریده مى‏گفت :
«على را قدر، پیغمبر شناسد
که هر کس خویش را بهتر شناسد»

در غدیر خم , طلوع نور بود ----- خم , تجلى گاه , کوه طور بود
کاروانى شد, مقیم آن زمین ----- کاروان سالار, ختم المرسلین
غرق شادى , جمله افلاکیان ----- خرم و سرمست خیل خاکیان
جبرئیل آورد, پیغام از خدا ----- بر حبیب او, رسول مصطفى ص
گفت آوردم , به فرمان کریم ----- بهر تو اینک پیامى بس عظیم
امتت را آگه از این راز کن ----- عقده از کار دو عالم باز کن
داد فرمان خاتم پیغمبران ----- تا به پا شد, منبرى در آن مکان
بر فراز منبر آن , والا مقام ----- کرد حجت بر مسلمانان تمام

گفت پیغمبرص که بعد از من على ----- رهبر خلق و امام است و ولى
پس بخوانید اى قدح نوشان خم ----- آیه الیوم اکملت لکم
خانه زاد خانه امن خدا ----- شد وصى و جانشین مصطفى
خانه زاد کعبه نورى منجلى است ----- کعبه دلهاى مشتاقان على است
خانه زاد کعبه بر دوشش به شب ----- مى برد شام یتیمان عرب
تا مبادا کودکى بى نان و آب ----- سر نهد بر بستر و بالین خواب

علی یعنی شکوه آفرینش

فروغی نو ز روح آفرینش

علی یعنی تمام عشقبازی

علی یعنی جهانی تکنوازی

علی یعنی بلندای امامت

علی یعنی وجودی با شهامت

علی فخر جهان آفرینش

معّمای نهان آفرینش

علی یعنی تمام مرد بودن

میان جمع ، امّا فرد بودن

سکوتی آهنین ، معنای او بود

خرابه ، گوشه اش ، دنیای او بود

به یک چشمش فقیر و بی نیازی است

به هر حرفش ، هزاران رمز و راز است

علی یعنی فقیری غرق ثروت

لباسی ژنده ، وحشتناک هیبت

علی یعنی جواب هر سؤالی

توانایی به هر امر محالی

علی یعنی عذاب پینه دست

علی یعنی ز جام عاشقی مست

علی یعنی شکم را ، سنگ بستن

کمر بر کشتن نیرنگ بستن

علی یعنی زره ، بی پشت کردن

برای روی ظلمت ، مشت کردن

علی یعنی عدالت تا عدالت

حفاظت از ره حق ، تا شهادت

علی یعنی سلوکی با دل چاه

گذر از لبّه تیغ گذرگاه

علی یعنی سکوت حرف دامن

عقیل و دست جهل و سوز آهن

علی یعنی مرام پاکبازی

تمام زجر و از این زجر ، راضی

علی یعنی عطش بر جنگ کردن

تمام عرصه بر خود تنگ کردن

علی یعنی به شب همراز بودن

به هر بیقوله ای دمساز بودن

تمام عشق ، در دستان او بود

گلیم کهنه ای سامان او بود

علی یعنی خدا را فرد دیدن

کنار خود دو صد نامرد دیدن

علی یعنی دلیل خلقت روز

یگانه مشعل خورشید افروز

علی بر کفشهایش وصله می دوخت

تمام شب زجهل خلق می سوخت

علی یعنی ز عالم سیر بودن

یگانه همدم شمشیر بودن

علی یعنی ندای لافتایی

سواری مست ، از عشق خدایی

علی یعنی تماماً اوج بودن

به هر نهر روانی موج بودن

علی معنای مروارید پنهان

اسیر گوهر یکتای ایمان

علی یعنی زمان را خاک کردن

زمین و آسمان را چاک کردن

کسی که نو گلش را سر بریدند

به روی صوتش سیلی کشیدند

علی پیراهن را چاک می کرد

که تنها مونسش را خاک می کرد

علی ایوب را در صبر پوساند

برای درد خود ، غمنامه می خواند

علی غمنامه را با چاه می گفت

تمام درد او را آه می گفت

علی چالاک ، همچون باد می شد

به وقت جنگ ، چون فولاد می شد

علی مولود کعبه در غدیر است

چو صیدی دست صیّادش اسیر است

علی یعنی سکوتی عاشقانه

نگاهای عمیق و عارفانه

سکوتش کوله بار غصه ها بود

نگاهش شعله خشم خدا بود

علی اُسطوره معراج می شد

دلش از عشق حق ، آماج می شد

علی یعنی جهان را خواب کردن

به اقیانوس غم ، گرداب کردن

علی یعنی نیایش در سحرگاه

برای خالق از خلق آگاه

علی اعلی ترین نام زمین است

کلید حوض کوثر ، در همین است

تویی فروغ دل و روح و جــان علی مددی

                                                تو حاکمی به زمین  و زمــان علی مددی

فروغ حب تـو روشن ز بــــاطن اشیــــــــا

                                                تو رهبری و جلالت عیــــــان علی مددی

تو بــــــــاب عشق خدایی در مدینه علم

                                                تویی تجلی جـــــان و جهان علی مددی

ز ذوالجلال تـــــویی مظهر و ولی و وصی

                                                ز ذات غیب تو باشی نشان علی مددی

ز معجــــــــزات و کرامــــات آیت العظمی

                                                تویی حقیقت فــاش و نهان علی مددی

محبت تــو کلید بهشت جـــــــــاویدست

                                                ولای تو ست نعیم جنــــــان علی مددی

فرشتگان همه ذاکـــر به ذکــر نام توانند

                                                فتـــــــاده غلغله در آسمان علی مددی

تو اسم اعظم سبحـــــان و اصل ایمانی

                                                سرور خاطــر پیر و جـــــوان علی مددی

زصدق دم ز ولای تــو میزند مجنون

                                                تــــــویی تسلی روح و روان علی مددی